Pacjent siada przed aparatem do robienia zdjęć dna oka, opierając brodę i czoło na podpórkach. Głowa badanego przez cały czas powinna być unieruchomiona, a on powinien patrzeć na punkt wskazany przez lekarza. Unikać należy poruszania głową, okiem, zmian pozycji ciała. Osobie badanej do żyły łokciowej podaje się środek cieniujący (fluoresceina). Wprowadza się go bardzo szybko, by otrzymać falę krwi z odpowiednim stężeniem barwnika. Od momentu podania kontrastu wykonuje się serię zdjęć.  Czas, w którym wykonać należy większość zdjęć, jest bardzo krótki i zawiera się w okresie do kilku minut. Wykonywaniu zdjęć dna oka towarzyszy błysk i trzask aparatu fotograficznego.