W siatkówce znajduje się bardzo wiele drobnych naczyń, które mogą ulegać uszkodzeniu w wyniku cukrzycy. W przebiegu choroby dochodzi do zniszczenia ich delikatnych ścianek i w pewnym momencie zaczynają one przeciekać, przepuszczać płyny. Prowadzi to do niedotlenienia siatkówki i powstawania obrzęków. Brak tlenu może powodować powstawanie naczyń patologicznych, które mają nieprawidłową budowę i często pękają, dając wylewy do wnętrza gałki ocznej lub na powierzchnię siatkówki.
Laseroterapia siatkówki w retinopatii cukrzycowej ma na celu zniszczenie nieprawidłowych naczyń i uszkodzonej siatkówki.
W zależności od potrzeb wykonuje się:

• fotokoagulację ogniskową, czyli laserowanie tylko pojedynczych miejsc w siatkówce
• panfotokoagulację, czyli zniszczenie około 1/3 powierzchni siatkówki przy zaawansowanych zmianach chorobowych. Ten sposób laseroterapii przeprowadza się w 2 lub 3 etapach. Pozwala on zachować centralną ostrość widzenia, ale obwodowe widzenie zostaje zaburzone.

Laseroterapia nie zawsze prowadzi do poprawy widzenia. Czasami celem leczenia jest zatrzymanie procesu chorobowego bądź jego spowolnienie. Zdarza się, że bezpośrednio po fotokoagulacji następuje pogorszenie widzenia, ale mniejsze niżby to wynikało z naturalnego przebiegu schorzenia.